Site Specific Art
Presented at Booze Cooperativa Base Gallery, Athens
Eπιμέλεια: Γιάννης Ευθυμιάδης
To έργο συν-λειτουργικότητα#2 αποτελεί μία εικαστική εγκατάσταση, μέσα σε σκαμμένο τοίχο με εμφανείς τις εγκαταστάσεις του κτηρίου, που λειτουργεί σε δύο επίπεδα. Εξετάζει την σχέση ενός εκθέματος α) με τον χώρο και β) με τον ευατό του, με τα οντολογικά του ιδιωμάτα (μορφή, λειτουργικότητα).
Στην πρώτη περίπτωση το αντικείμενο, ένα ζευγάρι ακουστικών (από το οποίο ακούγεται μια σύνθεση ηχοτοπίου) τοποθετημένο πάνω σε μία βάση αποτελεί ένα έκθεμα. Ο ήχος δεν ακούγεται, άρα μπορούμε να πούμε ότι το αντικείμενο εκτείθεται ως μορφή. Ωστόσο η βαθύτερη σχέση του με μας και τον χώρο, μέσω της μνήμης, είναι το στοιχείο της λειτουργικότητας του, το στοιχείο που δεν οράται, ο ήχος. Άρα βλέποντάς το, αυτόματα υπάρχει από μέρους μας η αναμονή της ακρόασης. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο όμως αυτό συμβαίνει και με τον τοίχο. Το σκάψιμο του τοίχου, οι σωλήνες σε χρήση κλπ, αλλά και η τωρινή χρήση του κτηρίου ως πολυχώρος, όλα προτείνουν ήχους και αποτελούν μέρος αυτού που ονομάζουμε, το ‘πνέυμα του τόπου’ (Christian Schulz). Αυτό αποτελεί και την βαθύτερη σχέση του κτηρίου με το αντικείμενο. Η σύνθεση ηχοτοπίου έχει κατασκευαστεί με βάση αυτούς τους προτεινόμενους ήχους.
Στην δεύτερη περίπτωση, τα ακουστικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ακρόαση του ηχοτοπίου, ικανοποιώντας έτσι τον κατασκευαστικό τους λόγο (Οι λόγοι των όντων, Αγιος Μάξιμος), που είναι η μεταφορά της ηχητικής πληροφορίας. Αναπόσπαστο όμως μέρος της κατασκευής τους είναι και το design. Ακριβώς επειδή η ακουστική ποιότητά δηλαδή δεν είναι ορατή, το design συμβάλλει στην αίσθηση (ή ψευδαίσθηση) της καλής ποιότητας. Ακολουθώντας την σκέψη του αρχιτέκτονα Louis Kahn, μπορούμε λοιπόν να θέσουμε το οντολογικό ερώτημα ‘τι θέλουν να είναι τα ακουστικά; Εργαλείο προς χρήση ή αντικείμενο προς όραση’; Το συν-λειτουργικότητα#2 εκφράζει αυτή τη διπολικότητα, αναδεικνύοντάς το αντικείμενο και ως έκθεμα μορφής και ως εργαλείο για ακρόαση ταυτόχρονα, παρουσιάζοντας έτσι μια κατάσταση συνεχούς επαναπροσδιορισμού της σχέσης του με τον χώρο και το κοινό.